Een paar dagen geleden flirtte hij in een juke joint met een dame die de vrouw van de eigenaar van het lokaal bleek te zijn. De bluesman moest die avond in dat zaal optreden.
De jaloerse man stuurde een fles whiskey aan Johnson. De dop was al losgeschroefd en opnieuw geschroefd. Johnson nam het cadeau graag, ondanks de waarschuwingen van collega en blueszanger Sony Boy Williamson: je moet nooit uit een van tevoren geopende fles drinken.
Robert Johnson overleed drie dagen later. Hij was 27 jaar.
Twaalf jaar eerder, een teenager Robert Johnson pakte zijn gitaar en ging doelbewust op weg naar het kruispunt van route 61 met 49, in Clarksdale, Mississippi.
Het was rond middernacht en hij ging de Duistere Lange Man ontmoeten.
Hij begon steeds langzamer te lopen, alsof hij lood in zijn schoenen had. Hij was bang, maar hij slikte de angst door. De frisse westenwind waaide, zacht en geurig. Iets verderop, de weg vertakte zich als een tweekoppige slang. Het kruispunt.
Ineens stond de Duistere Lange Man naast hem. Hij droeg een zwarte hoed en een zwarte mantel.
Sprekend zonder stem, de Duivel vroeg de jongen zijn gitaar. De jongen gaf hem het muziekinstrument. Hij voelde een scherpe pijn in zijn lumbale zenuwstelsel en zijn benen wankelden. De Duivel oftewel Legba pakte de gitaar, en met een zwarte fladderen stemde hij het instrument.
"Dit is alles wat je nodig hebt. Ga je akkoord?"
En toen begon hij te verdwijnen. Zijn beeld werd steeds vager, ongrijpbaar. Als mist in de wind.
En opeens was hij er niet meer. Hij was verschenen uit het niets, en naar het niets keerde hij terug.
Johnson nam de weg terug met vallen en opstaan, als een dronkaard. Het hele wereld om zich heen was voor altijd veranderd. Hij zweette, maar toch had hij ontzettend koud, oneindig koud. Het leek hem alsof hij nooit meer zou bijkomen, nooit meer warm worden.
Terug in het dorp, ging hij op een rottende houten trap zitten, en begon enkele akkoorden op zijn gitaar te spelen. Een ongelofelijke warmte begon te overstromen door zijn lichaam naar mate hij zijn muziek door speelde. De zalige en wilde warmte van de euforie.
Sindsdien speelde hij alleen maar blues. En daar was hij de beste.
__________________________________________________________________________________
DE MUZIEK
Terraplane Blues - Robert Johnson
Johnson had een korte muzikale carriere, passende bij zijn kort en vrij onbekend leven.
Dit nummer gaat over zijn auto, een model Terraplane, die niet wil starten en Johnson verdenkt dat zijn vriendin de auto aan een andere man liet rijden tijdens zijn afwezigheid. Een metafoor over overspel, dus.
Eric Clapton had nog een gitarist nodig om met dit nummer te kunnen omgaan.
Love In Vain - Robert Johnson
Toen Keith Richards voor het eerst naar een song van R. Johnson luisterde zei hij: 'Who's the other guy who's playing whith hem?'
When You Got A Good Friend - Robert Johnson
In 1961 werd het album The Complete Recordings opgenomen, en de naam van de bluesman uit het vergetelheid gered.
BESTE ROBERT JOHNSON'S GECOVERD NUMMERS
Love In Vain - The Rolling Stones
Uit het album Let It Bleed, 1969
Gecovered onder anderen door Clapton, dit nummer werd in 1937 door Robert Johnson geschreven. Toen waren The Stones nog niet eens geboren.
Ik ben dol op deze versie, The Stones hebben er een prachtnummer van gemaakt.
Cross Road Blues- Cream
Album Wheels Of Fire, 1969
Kindhearted Woman Blues- Bob Dylan
Het origineel nummer van R. Johnson staat op zijn album King Of The Delta Blues Singers.
De Dylan's cover is uit het album Documents Of Bob Dylan 2.
Terraplane Blues - John Lee Hooker
Album The Very Best Of John Lee Hooker
Dust My Broom- Elmore James
Single uit 1951
Geen opmerkingen:
Een reactie posten